بُگذار بُگذرم ;
از هرچه مَرا به دنیایِ پوشالیِِ تان بَند می زند . . .
بُگذار بُگذرم ;
از هرچه نَفَس هایِ در پیِ نَفسْ, دَویدنُ دَمیدن است . . .
بُگذار بُگذرم
از هرچه بود...
از هرچه هست !
بُگذار
بایـــَـــــدی شوم... برایِ او که آفرینشم را به خود احسنت گفت!
بُگذار بشوم
همان احسنتی که شایسته ی, من است!
بُگذار بشوم . . . . . . . اِی نفسِ وانَفسا !
(بی نشان)
غــــــــــــیرِهُ ذلِکْ نوشـــــــت :
+ نفس هایِ آخرِ ماهِ خدا . . . ! آیا برایِ من, نفسی هست, تا ماهِ خدایی دیگر؟!
+ خسته شده ام از بـــــــــس, تنها نامِ خوبی اَندَرونِ سِجلی را همراهِ خود یدک می کِشم.... کو یـــــــادِ خوبی از این *منِ سجلی* (؟)
+ گاهی آنقدر خودخواه می شوم که تمامِ التماسِ دعا هارا ضمیمه ی کلام می کنم . . .
........ گـــــــــــــــــــــــاهی
شبیهِ همین حالا ! تو که دعایم می کنی مولا؟! ( تهی دستی ام را می نِگَری آقا؟ بـُـــــغــــــــض)
+ می خواهم خــــــــــوب شوم.... خوبه خوبه خــــــــــــــوب! خدایا ; توبه , برای بارِ خیلی اُم !
مخلصِ کلـــــــام :
»»» کوثری شرمنده . . . با کاسه ی التماسِ دعایی به دست . . . (محتاجم به قطره ای از دعایتان!) «««